Wiosenna śnieżyca

Wtorkowa prognoza pogody na najbliższe dni zapowiadała ochłodzenie i deszcz. Na żadnym kanale nikt nawet nie wspomniał o możliwości śniegu. Nikt nie docenił zimy, która postanowiła przebudzić się drugiego dnia wiosny. Podobno koło pierwszej w nocy zaczął padać śnieg. Kiedy obudziłam się około 2.30, za oknem było już biało.

O 5:30 dostałam wiadomość tekstową, którą okręg szkolny powiadamiał rodziców, że w środę szkoła będzie zamknięta. Ponieważ nie mogłam zasnąć, złapałam aparat i zrobiłam kilka zdjęć przez okno.

Kiedy o 6:00 Smyk zobaczył śnieg za oknem i dowiedział się, że tego dnia nie idzie do szkoły, zwariował ze szczęścia. Udało mi się go utrzymać w domu do 7:20, a potem zaczęło się białe szaleństwo.

A śnieg padał nieprzerwanie. Już wtedy było u nas ponad 10 cm - to bardzo dużo!
Ponieważ było ciepło, powyżej zera, śnieg był mokry, lepił się świetnie, więc ruszyła taśmowa produkcja bałwanów, które Smyk z błyskiem w  oku potem rozwalał. Materiału na kolejne bałwany było pod dostatkiem!

Po ponad godzinie zarządziłam odwrót - ubrania Hultajstwa ociekały wodą, poza tym z nadmiaru emocji nie zjadł jeszcze śniadania. Odpoczynek nie trwał długo, i znowu wyruszyliśmy do ogródka. Tym razem przeprowadziliśmy także inspekcję śniegu przed domem - trzeba było się upewnić, czy i tam był tak samo biały, zimny, mokry i zdatny do zabawy.

 

Łażenie po obsypanych śniegiem drzewach to dopiero pyszna zabawa! Kiedy podsuszyliśmy ubrania, zaliczyliśmy trzeci wypad na śnieg - dopiero wtedy Hultajstwo miał dość.

A śnieg sypał i sypał. Potem okazało się, że spadło go aż 18 cm! To największe opady u nas od dwudziestu lat, a jeśli chodzi o tak późno (21 marca), były to największe opady odkąd są one mierzone. To moja ósma zima w Eugene - w poprzednich latach w sumie nie spadło tyle śniegu co w środę!

Miasto zostało sparaliżowane, mało kto odważył się ruszyć z domu, nawet przychodnie lekarskie działały w ograniczonym zakresie - akurat tego dnia miałam wyznaczoną wizytę, ale zadzwoniono do mnie i wizytę przełożono na dzisiaj.

Po południu, kiedy temperatura wzrosła, śnieg zamienił się w deszcz. Przestało padać dopiero w nocy, a następnego poranka a ujrzeliśmy błękit nieba - pierwszy raz od pięciu dni.

Śniegu ciągle jeszcze było sporo. Szkoły nadal były pozamykane, więc znowu od rana Smyk szalał na śniegu. A ja zaczęłam szacować straty: połamane tuje, połamany dereń, zmasakrowane żonkile.
Spod śniegi zaczęły wystawać kwiaty: wydaje się, że hiacynty i tulipany wyszły z opresji  bez szwanku.

W sumie to wywinęliśmy się bez większych strat. Wiele domów do tej pory nie ma prądu. Ciężki śnieg powalił wiele drzew, które poupadały na domy i samochody powodując spore straty.

Jak zwykle, najwięcej radochy miały dzieci. W przyszłym tygodniu mają ferie wiosenne a tu im z nieba spadły dwa dodatkowe wolne dni. A dzisiaj w naszym okręgu jest dzień bez szkoły z racji cięć budżetowych, więc Smyk ma prawie dwa tygodnie bez szkoły - jak  każde normalne dziecko bardzo się z tego cieszy.