środa, 27 marca 2013

Wesołych świąt!

Wesołych świąt życzy Motylek!


niedziela, 24 marca 2013

Firefly, czyli jeszcze jedne zielone skarpetki

Po zrobieniu tych skarpetek zostało mi trochę włóczki na jeszcze jedną parę, ale zabrakło pomysłu. Muszę przyznać, że wcale aż tak intensywnie nie poszukiwałam natchnienia, bo cały czas co innego miałam na drutach, aż przyszedł czas na zielone skarpetki numer 2. Wypożyczyłam z biblioteki kilka książek i zdecydowałam się na model Firefly z "Knitter's Book of Socks" Jennifer Hagan.


Włóczka to Fortissima Cotton Colori, 75% bawełna, 25% poliamid, 50gr/209m, przerabiałam na drutach 2 mm.


Trochę mało miałam tej włóczki, ale koleżanka poratowała mnie resztką, która jej została, i w sumie wystarczyło na dłuższe skarpety, takie jak lubię - po zważeniu okazało się, że zużyłam 64 gramy.


piątek, 22 marca 2013

Żywe srebro

W poniedziałek Emilia skończyła dziewięć miesięcy - ależ ten czas leci! Wydaje mi się, że ostatnio zdecydowanie szybciej niż kiedyś...

Od wpisu sprzed miesiąca Kruszynka zrobiła spore postępy w raczkowaniu i wypuszcza się teraz na samodzielne wycieczki po domu, nie czekając aż Ją ktoś w porządane miejsce zaniesie. Można się domyślić skutków tej "samodzielności". Najlepszą zabawę ma dziecinka jak może sobie coś powyciągać, np. chusteczki z pudełka - do dna! Skarpetki z szuflady, klocki Lego brata z pojemnika, pranie z kosza - nie ważne suche czy mokre. Szalenie intryguje ją różnorodność faktur, a w przypadku prania mokrego, dodatkową atrakcję stanowi właśnie wilgoć.


Przeznaczyłam najniższą szufladę w komódce na czapki i kurtki Emilki, więc sobie może robić w niej "porządki" do woli. Wcześniej w szufladzie trzymałam materiały do robienia kartek, ale po pierwszej akcji Córci, szybciutko znalazłam dla nich inne, niedostępne dla ząbków Małej, miejsce.


O ile wywalanie prania z kosza jest zajęciem stosunkowo bezpiecznym, w przypadku szuflad pilnuję Małej, bo już sobie raz przycięła paluszki - lekko, bez śladów, ale zabolało i polały się łezki. Zdolne dziecko zdołało nawet złapać się samo w potrzask! Oparła się o brzeg szuflady, tej na zdjęciu powyżej, i, grzebiąc rączkami w środku, pod wpływem własnego ciężaru zasunęła szufladę. Dociskała brzuszkiem, nie mogąc uwolnić łapek, ale nie trwało to długo - mama przybyła z odsieczą.

Emilia całkiem nieźle opanowała także wstawanie i utrzymuje się sama na nóżkach trzymając się czegoś lub kogoś. W związku z tym znalazła sobie kolejny obiekt, który pragnie zgłębić dogłębnie - toaletę. Zaglądanie do środka nie wystarcza, usiłuje zanurzyć rączki w wirującej wodzie - taka ciekawa rzecz a mama nie pozwala! Ale jak mama jest pod prysznicem, to nikt nie blokuje dostępu - chyba, że spuszczona deska klozetowa lub starszy brat.

Łazienka to szalenie ciekawe miejsce. Kruszynka bardzo lubi stać oparta o wannę i zabawiać brata podczas kąpieli.


A bratu w to graj! Atencja siostry zawsze mile widziana! Nie tylko w łazience. Ostatnio siedzieli sobie oboje na dywanie i Krzyś usiłował coś śpiewać (twierdził, że śpiewa, choć ja bym tego tego tak nie nazwała), a siostra mu wtórowała. Razem zakasowali wszystkie marcowe okoliczne koty - nie mają żadnych szans przy tym duecie! Koncert zakończył się w chwili, kiedy wzięłam do ręki kamerę - Emilia ma chyba wmontowany czujnik, nawet plecami odwrócona wyczuwa, kiedy biorę do ręki kamerę, a to czerwone migające musiała natychmiast sprawdzić. Dzięki temu nie doznałam trwałego uszkodzenia słuchu.

Ale dobre serduszko ma to moje dzieciątko! Nawet swoim smoczkiem chce się dzielić z mamą, nachalnie wpychając mi go do ust - a jak się przy tym cieszy!
I tłumacz tu oseskowi zasady higieny! Poza tym, wyrodną matką będąc, brzydzę się wkładać do ust omamlany smoczek własnej córki, więc tylko chwytam zębami uchwyt, w którym Kruszynka nie gustuje, i staram się odwrócić jej uwagę. Wolę raczej, jak cmoka - to też najnowsza umiejętność, zrywamy z Hultajstwem boki, kiedy mała cmoka ustami - robi to przezabawnie.

Pewnie nie tylko mnie ciekawi co się dzieje w tej małej główce, jak myśli takie małe dziecko. Fascynuje mnie, jak zauważa i usiłuje naśladować różne rzeczy. Bierze w rączki klocki Lego i przykłada je do siebie - tak, jak to przyuważyła u brata i mamy. Wkładam jej płaszczyk - łapie za poły i dociąga jedną do drugiej. Oczywiście, że ani nie potrafi pozapinać guzików, ani złączyć dwóch klocków, ale kojarzy pewne działania. Po mistrzowsku natomiast opanowała rozwiązywanie sznurówek. Jeden ruch i gotowe!

środa, 20 marca 2013

Czterdzieści mgnień wiosny

Kilka dni temu miałam urodziny. Kilka najbliższych osób nie zawiodło - już dwa dni przed urodzinami doszła pierwsza kartka, z dalekiej Francji, od kuzynki.

Coś mi się wydaje, że Splocik zna jakąś szychę na tutejszej poczcie, bo przesyłka od Niej dotarła w dniu urodzin, w samo południe, a zawartość, jak zwykle, zachwycająca. Przepiękne, misterne serwetki, oraz własnoręcznie wykonana kartka ukrywająca w płatkach róży cyferkę - ile to tych wiosen już mi stuknęło.



Kartka ma z tyłu podpórkę, więc mogę ją sobie postawić jak obrazek. Prawda, że przepiękne - i serwetki i kartka? Splociku - BARDZO dziękuję za pamięć i prezenty!

Moja tutejsza serdeczna koleżanka zorganizowała dla mnie miłe spotkanie w babskim, wyłącznie polskim, gronie. Obdzwoniła mężów zaproszonych pań i przykazała im zająć się pociechami, więc Emilia była jedyną nieletnią na imprezie. Nieobecność dzieci nie była spowodowana strażakiem wyskakującym z tortu, ale chęcią zapewnienia świętego spokoju. Myślę, że nie muszę się dłużej rozwodzić - wiadomo o co chodzi.

Bawiłyśmy się świetnie - wszystkim nam przydało się to popołudnie bez dzieci, mężów i obowiązków.

Były także prezenty - o jak dobrze mnie znają osoby, które mnie nimi obdarowały! Ale teraz o tym, który sama sobie zrobiłam. Otóż wystroiłam siebie i dzieci i udałam się do studia na sesję zdjęciową. Po tygodniu odebrałam odbitki - bardzo ładne, zwłaszcza to uwieczniające mamę z dziećmi.


Najbardziej wzruszam się jednak, kiedy spoglądam na zdjęcie, na którym Krzyś całuje w główkę Emilię.


Zdjęcia mogą się wydawać niezbyt piękne, ponieważ, żeby je tutaj pokazać, musiałam zrobić zdjęcie odbitki aparatem cyfrowym, a ponieważ robiłam to wieczorem, kiedy dzieci spały, miałam problemy z odpowiednim oświetleniem.

Serdecznie dziękuję za pamięć i życzenia otrzymane zarówno tradycyjną jak i elektroniczną pocztą! Było i nadal jest mi szalenie miło!

poniedziałek, 18 marca 2013

Zdjęcia tego co aktualnie kwitnie w moim ogródku

Co jakiś czas aura dopieszcza nas wyższą niż normalnie temperaturą. Cały miniony tydzień był taki ciepły, słoneczny, prawdziwie wiosenny. W mgnieniu oka w ogródku zrobiło się kolorowo.

W sobotę pogoda zrobiła się ponownie bardziej typowa, popadało i wróciły do łask kurtki, i niestety nie można się obyć bez palenia w kominku. Ale kwiaty nadal kwitną. Oto obiecane w tytule zdjęcia.










A to co za kwiatek zakwitł przed domem? 


A na dereniu małpka.


sobota, 16 marca 2013

122 wyrazy na minutę

Kilka dni temu Krzyś przyniósł do domu wydruk z ocenami semestralnymi.
W tym roku zarząd dystryktu szkolnego zadecydował, że będą trzy semestry a nie cztery, jak dotąd. Przejrzałam szybciutko raport, który jest raczej opisowy, bez ocen typu 5, 4, 3 lub, A, B, C. Owszem, są literki, ale stanowią one skróty od np. S - satisfactory (zadawalający), M - meets expectations (zgodnie z oczekiwaniami), N - needs improvement (musi się poprawić), itd.

Literki na wydruku Krzysia wywołały uśmiech na twarzy bardzo zadowolonej mamy - wynika z nich, że dziecko dobrze sobie radzi w szkole. Jedyne dane liczbowe dotyczyły czytania. Krzyś zrobił znaczne postępy w szybkości czytania od grudnia, kiedy to czytał 92 wyrazy na minutę. Teraz czyta 122 wyrazy na minutę. Już nie każę mu czytać na głos, bo widzę, że naprawdę przyjemność sprawia mu samodzielne czytanie po cichu w łóżku, kiedy ja kładę Małą spać, albo idę pod prysznic. Zaczął nawet czytać miesięcznik Highlights, który zaprenumerowałam latem, a do którego dotąd nie miał ochoty zaglądać - widać musiał do niego dorosnąć.  Teraz czyta, a potem relacjonuje mi wszystkie ciekawe rzeczy, których się dowiedział podczas lektury.

A poniżej kilka rysunków Krzysia.










poniedziałek, 11 marca 2013

Skarpetki - niemal patriotyczne

Co roku robię jedną parę skarpetek. Przynajmniej jedną parę. Trochę już ich mam, i kiedy przyjdą chłodne dni, a mimo braku śniegu zawsze kilka takowych się zdarzy, stopy ciepło opatulone i nie marznę.

W tym roku zaszalałam i porwałam się na aż dwie pary skarpetek, jedne pokazuję dziś, drugie ciągle jeszcze na drutach.


Skarpetki w czerwono-kremowe pasy.
Włóczka, Regia Stadion Color (420 m/100 gr) jest tak ufarbowana, że paski same się tak ładnie układają. Skład: 75% wełna, 25% nylon. Dostałam ją w prezencie od Uli z Zamotane.


Zaczęłam robić na drutach 2.75 mm, ale nie podobało mi się, więc sprułam (choć jedna skarpetka była już ukończona) i zrobiłam raz jeszcze na drutach cieńszych, 2 mm. Zużyłam 58 gr czyli 243 metry.


Skarpetki, niemal patriotyczne, bo jednak biel to nie jest, bardziej kolor kremowy czy też nie farbowanej wełny. Może to i dobrze, bo żaden oszołom nie zarzuci mi bezczeszczenie barw narodowych.


Skarpetki już zostały przetestowane na nogach i w praniu, które zniosły bardzo dobrze. Tak jak wszystkie inne skarpety, poza pierwszą parą, robiłam je od palców - rzędami skróconymi.

sobota, 9 marca 2013

Karate Kid

Ponieważ Krzyś od dłuższego czasu wyrażał chęć uczęszczania na zajęcia z Karate, jeszcze w lutym zabrałam się za poszukiwanie odpowiedniego miejsca. Popytałam wśród rodziców a w końcu wybraliśmy się na targi Asian Celebration, które odbywały się w pawilonie obok innych, Frontier Heritage Fair, o które zahaczyliśmy najpierw - o tym pisałam jakiś czas temu.

Ponieważ targi cieszyły się ogromną popularnością, skupiłam się na pilnowaniu pociech, plecaczka i rzeczy w wózku, a robienie zdjęć już sobie odpuściłam. Nie mogłam jednak nie uwiecznić smoka, hasającego po korytarzach budynku, bo smok cieszył się ogromną popularnością zwłaszcza wśród dzieci, i dzieciom poświęcał najwięcej swojej uwagi.


Emilii bardzo się spodobał i wcale się go nie bała. O tym, że Krzyś był zachwycony, chyba nie muszę pisać.


Wiele lokalnych szkół sztuk walki miało swoje stoiska na targach, szybko zlokalizowaliśmy te dwie, które prowadzą zajęcia najbliżej domu, powypełnialiśmy kilka kuponów, które potem wzięły udział w losowaniu i obejrzeliśmy pokaz jednej ze szkół. W losowaniu dostał nam się miesiąc zajęć za darmo.

Od jednej ze szkół dostaliśmy dwa tygodnie darmowych lekcji Takewondo, ale po pierwszej Krzyś nie wykazał ochoty na kontynuację. Pozostało miejsce drugie, polecane z resztą przez rodziców kilkorga znanych nam dzieci, a na dodatek, to ich pokaz obejrzeliśmy na targach.

Pierwsze zajęcia, darmowe, żeby zobaczyć, czy dziecku odpowiadają zajęcia. Krzyś wyszedł zachwycony. No to od marca zaczęliśmy - to akurat w tej szkole mamy ten pierwszy miesiąc za darmo, a 100 dolarów na piechotę nie chodzi. Czesne jest w stałej wysokości niezależnie od ilości zajęć, w których dziecko bierze udział. No to jeździmy trzy razy w tygodniu. Jeździlibyśmy i codziennie, ale więcej się nie da wcisnąć pomiędzy szkołę, pływanie, rysunki i religię. Piątkowe popołudnia mam wolne od szoferowania.

Zdjęcia Krzysia w gustownym ubranku karateki, gi, jeszcze nie zrobiłam - pojawi się jednak tutaj z pewnością.

wtorek, 5 marca 2013

Chłopackie zabawy w ogródku

Coraz więcej ciepłych i pogodnych dni, więc chłopcy, Krzyś i kolega zza płotu, znowu mogą się bawić w ogródku. Ponieważ nadal jest dość błotniście, nawet na trawniku, przykazałam im, że mają się nie czołgać, ale moje napomnienia dość szybko wyleciały im z głowy, i po niemal dwugodzinnej zabawie przyszli do domu wysmarowani jak nieboskie stworzenia. Dobrze, że sąsiadka jest dość tolerancyjna jeśli chodzi o zabawy dziecka w plenerze.

Zajęta innymi sprawami, co jakiś czas wyglądałam do nich, sprawdzając czy aby zabawa nie przybiera niebezpiecznego dla nich obrotu spraw, bo inwencją potrafią się chłopaki wykazać, że ho ho!

Udało mi się uwiecznić zabawę w choinkowym domku (to nie pozostałości choinki bożonarodzeniowej a gałęzie po przycięciu konarów drzewa sąsiada, które podczas wichur zagrażały kablom doprowadzającym do domu energię elektryczną).


Potem chłopcy bawili się plażową piłką, która uchowała się w kącie ogródka jeszcze od lata. Piłka okazała się wyjątkowo wytrzymała - przetrwała nie tylko zimowe miesiąca, ale i najnowszą zabawę chłopaków - rzucanie się z rozbiegu na piłkę. Nie pękła!


No i oczywiście gwóźdź programu, czyli część zasadnicza każdej zabawy ostatnio - polowanie. Chłopcy podchodzą do tej sprawy nad wyraz poważnie, stąd to czołganie się przy podchodzeniu zwierzyny - nie da się nie pobrudzić! Ale samego tarzania się w błocku już nie uwieczniłam.

sobota, 2 marca 2013

Krokusy

Aura zgotowała nam bardzo miłą, ciepłą niespodziankę - wczoraj, nawet dla nas nietypowo, temperatura podskoczyła do +20 stopni (Celsjusza), słonko świeciło prześlicznie, i wszystkie dzieci wracały ze szkoły w podkoszulkach. A białe, fioletowe i dwukolorowe krokusy szybciutko dołączyły do żółtych, które kwitną już od dwóch tygodni. Razem, wyglądają przecudnie!



A dzisiaj zakwitł pierwszy narcyz, choć pogoda zrobiła się już bardziej typowa - chłodniej niż wczoraj (ale wystarczył sweter, kurtki mogły zostać w domu) i siąpiło.