Parkowe lato z dziećmi

Lato w pełni, więc staram się korzystać z jego uroków w miarę możliwości. Oznacza to częste wyjazdy do parku i spacery. Najciekawiej dla Hultajstwa jest, kiedy umówimy się ze znajomymi dziećmi, bo wtedy zabawa jest przednia a czas umyka niepostrzeżenie.

Mimo, że póki co, lato jest ciepłe, ale nie upalne, popołudnia bywają na tyle ciepłe, że można popluskać się w wodzie. Najczęściej bywamy więc w parkach z tryskawkami i brodzikami. Starsze dziecko hasa, młodsze śpi, a mama ma chwilę wytchnienia i może wziąć do ręki druty lub szydełko.

A nawet jak Mała nie śpi, co zdarza się już coraz częściej, zawsze znajdzie się ktoś chętny do jej zabawiania, noszenia, lulania - pół godziny w tygodniu z maluchem na rękach to wszak atrakcja!

Czasem nie jedziemy nigdzie, ale pakujemy Kruszynkę w wózek, Hultajstwo nakłada kask, wskakuje na hulajnogę i idziemy na spacer, najczęściej do najbliższego parku, w którym, niestety, nie ma ani brodzika, ani tryskawek, więc park ten plasuje się dość nisko pod względem atrakcyjności.

Zaliczamy po drodze co niższe drzewa, na które Hultajstwo wdrapuje się z zapałem i na przykład udaje małpkę. A spacerując, mama traci ciążowe kilogramy - został mi jeszcze jeden (z szesnastu) - mam cichą nadzieję, że uda mi się wrócić do wagi sprzed Hultajstwa.

Emilka, wraz z początkiem siódmego tygodnia, zaczęła w zasadzie przesypiać noce. Budzi się trzy razy na karmienie, ostatni raz między piątą a szóstą rano, i czasami uda mi się jeszcze zasnąć i trochę dospać. Zależy to od starszego dziecka - Smyk nadal budzi się koło szóstej rano, a wtedy mama ma już po spaniu.

Hultajstwo nadal zakochany jest w siostrze, zasypuje ją pocałunkami, zabawia minami, a czasami zapomina się i traktuje jak zabawkę - obraża się na mnie jak przypominam mu, że Kruszynka zabawką jednak nie jest.



Jak widać po częstotliwości wpisów, moje życie powoli stabilizuje się i zaczyna płynąć pewnym, odmiennym niż dotąd, rytmem. W miarę wolnego czasu mam jednak ciągle  niewiele, za mało na śledzenie zaprzyjaźnionych blogów - nie mam pojęcia co się u Was dzieje. Mam nadzieję, że i to się zmieni (na lepsze) i już niedługo zacznę nadrabiać zaległości.