Pożegnanie

Nadszedł czas pożegnania z przedszkolem.

Chwileczkę, przecież do końca miesiąca jeszcze trochę czasu zostało, więc o co chodzi?

A o to, że przedszkole zostało zmuszone do zamknnięcia swoich przyjaznych podwojów… na zawsze. Ostatni dzień to 19 sierpnia.

A było to tak

Kilka miesięcy temu właściciel budynku wymówił przedszkolu najem. Dostali lepszą ofertę od pewnej szkoły społecznej i przedszkole musiało rozpocząć poszukiwania nowego budynku. Poszukiwania zostały uwiecznione sukcesem, rozpoczęła się mozolna droga przez urzędy, inspekcje, pozwolenia. Wszystkie formalności zostały dopełnione, nawet firma budowlana wyceniła już prace, które musiały zostać wykonane, zanim do nowego przedszkola wejdą dzieci.

I wtedy, na dwa dni przed podpisaniem ostatecznej umowy najmu budynku, właściciel wycofał się bez podania przyczyny, odmawiając spotkania się z dyrekcją przedszkola.

Miało to miejsce na trzy tygodnie przed ostateczną datą opuszczenia aktualnego budynku.

Za mało, żeby znaleść nowe miejsce i załatwić wszystkie formalności.

Przedszkole zostało zmuszone do zaprzestania działalności, mimo, że nie miało aktualnie żadnych problemów finansowych, dzieci było sporo i ciągle przychodziły nowe.

Nie potrafię się pogodzić z faktem, że przez takie chamskie, złośliwe posunięcie przestaje istnieć fantastyczna placówka. Żal mi tych wszystkich pracowników, którzy w zasadzie z dnia na dzień zostali bez pracy i jeszcze przyszło im własnoręcznie likwidować przedszkole, które działało od 27 lat. Serce mi się kraje, kiedy widzę te opustoszałe ściany, pokoje, sprzęty zebrane do sprzedania…

Wiem, że Smyk nie będzie mógł wrócić do wspomnień, dawnych kolegów i opiekunów podczas ferii i letnich wakacji. Miejsce skupiające tych ludzi i wspomnienia przestaje istnieć.

Poza takim zwykłym, ludzkim żalem i goryczą, doszła mi jeszcze niedogodność: co zrobić z dzieckiem przez te dwa tygodnie zanim rozpocznie się szkoła. Szukać na ten czas nowego przedszkola? Urlop bezpłatny? Bo płatnego tyle już nie mam. Brać dziecko ze sobą dopracy? Podrzucać po znajomych?

Na otarcie łez - druga porcja wspomnień z przedszkola.