Piłka nożna, Gordon Korman i wygrana w "Spelling Contest"

Od końca marca trwa u nas wiosenny sezon piłkarski. Oznacza to, że Krzyś gra w piłkę, a ja wożę go na mecze i odbieram po treningach. Na treningi chodzi sam ponieważ odbywają się w pobliskim parku. Po treningu go odbieram, bo wiem, że jest już bardzo zmęczony - w te same dni ma zaraz po szkole zajęcia lekkoatletyczne i tylko godzinę przerwy między jednym treningiem a drugim. Ale bardzo chce brać udział i w jednym i w drugim i nie narzeka. Dodatkowo zajęcia lekkoatletyczne prowadzi jego ulubiony nauczyciel matematyki - pan ma podejście do gimnazjalistów, którzy by się dali za niego posiekać.

Dziecko żyje sportami i tylko od czasu do czasu wspomina od niechcenia, i najczęściej ze sporym opóźnieniem o sprawach tak nieistotnych jak to, że otrzymał wyróżnienie "Uczeń Miesiąca" za luty. Dowiedziałam się o tym w zeszłym tygodniu.

Trochę szybciej dowiedziałam się, że wygrał szkolny konkurs ortograficzny ("Spelling Contest") i wraz z kolegą, który zajął drugie miejsce będą reprezentować szkołę na poziomie międzyszkolnym. Ale nie potrafił mi powiedzieć kiedy to nastąpi. Na głowie ma wszak ważniejsze sprawy, jak wspomniana już wcześniej piłka. W rozgrywkach są już na półmetku i jak dotąd wygrali wszystkie mecze, więc w połowie sezonu plasują się na samej górze tabeli.

Poza piłką Krzyś nie odrywa się od lektury. Wciągnęły go książki Gordona Kormana i pochłania je w takim tempie, że niebawem przeczyta wszystkie. Wprawdzie Korman napisał książek dla dzieci i młodzieży ponad 80, ale nie są to wcale opasłe tomiszcza i Krzysiek zalicza je w ciągu 1-3 dni. Cieszę się, że tyle czyta a po przeczytaniu ostatniej mam nadzieję, że uda nam się znaleźć kolejnego autora, którego książki tak bardzo spodobają się mojemu dziecku.

W szkole trwa także okres testów, ale zapytany jak mu idzie, Krzyś odpowiada, że dobrze i wołami nie można z niego więcej wyciągnąć. Pozostaje mi ufać jego osądowi . . .