Bananowe noce

Od maja pracuję trochę dłużej, ale nadal tylko dwa dni w tygodniu.
W związku z tym, Emilia spędza więcej czasu w przedszkolu.

Pierwszego dnia, w porze kiedy zazwyczaj ją odbierałam (po obiedzie) wyglądała przez okno wypatrując mamy, ale kiedy nie zjawiłam się,  a wszystkie dzieci zaczęły przygotowywać się do poobiedniej drzemki, Emilia zrobiła to co reszta dzieci, i bez problemów (bez smoczka i bez płaczu) zasnęła.

Po przebudzeniu przez chwilę była trochę zdezorientowana, ale kiedy zauważyła swojego najlepszego kolegę, jak także wstaje, szybko pozbierała się i już wszystko było w porządku.

Emilia opanowała otwieranie zamrażalnika, który jest w dolnej części lodówki. Sama się częstuje lodami, ale też i mrożonym boczkiem, oraz panierowanymi filetami rybnymi - wyciąga sobie coś i chowa się za zasłoną lub w kąciku za kanapą, żeby jej mama nie widziała i nie odebrała łupu zanim nie zniknie w brzuszku Spryciary.

Z innych upodobań kulinarnych warto odnotować zamiłowanie do kawy. Ponieważ, moim zdaniem, kawa nie jest dla dzieci, Emilia dostaje swoją własną "kawę", czyli herbatę z mlekiem. Bardzo jej smakuje!

Nie ma nocy bez banana. W dzień mogą nie istnieć, ale w nocy, bądź w porze zasypiania, bądź nad ranem, nocną ciszę przerywa okrzyk:

- BanAAA!

I lepiej, żeby ten banan szybko znalazł się w rączce Emilii, bo nie odpuści i będzie się drzeć aż banana dostanie. Czasem, jak banany się skończą, to daje się przebłagać chlebkiem.

Bananowe noce zostawiają ślady na poduszkach, piżamce bądź we włoskach, a po chlebie pełno okruszków na prześcieradle - żadne z tych rozwiązań mi nie odpowiada, ale, póki co, moje dziecko nie potrafi przespać nocy bez dożywiania.

- Malo! Emi lubi!

Tak, Emilka lubi malować. Dobrze, że farbki dla dzieci łatwo się spierają, bo Emilia maluje z rozmachem, i wszystko w zasięgu pędzelka jest pomalowane.

A jak się nie da Emilce tego co chce, to wrzeszczy:

- Daj to! Daj to! DAJ TOOO!