Chłopak z plakatu

Pisałam niedawno o pracach plastycznych w ramach przygotowań do pierwszej komunii świętej Krzysia. Uwieńczeniem był baner, czyli plakat - każde dziecko miało taki wykonać a zostaną one powieszone w kościele w przeddzień uroczystości, żeby wszyscy parafianie mogli nacieszyć oczy ich pięknem. Mają zdobić kościół przez tydzień.

Baner do kościoła

Materiały przygotowałam ja, kolorował Krzyś, napisy wykonał Krzyś, przyklejałam ja.

Ledwie odetchnęłam z ulgą po oddaniu tej ostatniej pracy, a tu ze szkoły dziecko przynosi zadanie domowe: plakat pt. "Wszystko o mnie."
Myślałam, że się załamię.

Tym razem mój wkład był jeszcze większy. Jak jeszcze raz dziecko przyniesie do domu tego typu zadanie domowe to ja umywam ręce. Albo zrobi sam, albo nie zrobi w ogóle, bo ja mam już dość.

Wyszukałam i wydrukowałam zdjęcia, resztę dorysował Krzyś sam.

Ponaklejałam, powycinałam, nawet pokolorowałam, bo akurat na coś tam czekałam i kredki same wpadły mi w ręce. Rozmieściłam na arkuszu. Oczywiście, dziecku rozmieszczenie się nie spodobało i poprzestawiał po swojemu. Ponaklejał.

A potem ryczał, bo nie wyszło mu tak jak chciał.

Trudno. Już tak zostało.

Na otarcie łez dałam mu naklejki, w ogromne puste zielone miejsce wkleił swoje imię, plakat ozdobił naklejkami. Łzy obeschły, pojawił się uśmiech.

"Oto moje zdjęcie"

Ulubiony sport

"Oto miejsce, w które wybrałbym się, gdybym mógł pojechać dokądkolwiek"

Ulubione zwierzę

Ulubione jedzenie