Zmiana kodu z przodu!

Ósmego marca skończyłam pięćdziesiąt lat. 

Dzień urodzin minął mi bardzo miło. 

Wzięłam sobie na ten dzień urlop, ale nie dane mi było pospać do południa — obudziłam się o trzeciej nad ranem i już nie mogłam zasnąć. Dzięki temu już przed piątą odebrałam pierwsze życzenia i prezenty od syna, który wychodził do pracy na basen (pracuje przed szkołą). 

Ponieważ wręczył mi też prezent od brata i bratowej przysłany już wcześniej, wysłałam wiadomość z podziękowaniem, a skoro wiadomo było, że już nie śpię, zadzwonili do mnie. I tutaj spotkała mnie pierwsza niespodzianka: otóż nie była to zwykła rozmowa, ale konferencja trójstronna, z kuzynką, która mieszka we Francji. Ze strony taty była nas tylko trójka i wiele czasu spędziliśmy w dzieciństwie na wspólnej zabawie. Teraz mamy kanał na WhatsUp tylko dla siebie. Sprawili mi niesamowitą przyjemność! Strasznie się wzruszyłam! 💖

Kolejna niespodzianka zastukała do drzwi o ósmej rano. Otóż Emilkowa przyjaciółka pojechała rano z mamą do sklepu po kwiaty — i wręczyła mi je w drodze do szkoły. Ach! Jakże było mi miło! Kwiaty nadal stoją w wazonie, już ponad tydzień. 🎕

Potem było sporo kolejnych rozmów telefonicznych z osobami z różnych zakątków świata i już myślałam, że tego dnia nie dane mi będzie udać się pod prysznic a przecież byłam umówiona na urodzinowy lunch z koleżanką! 

Udało się, ale z trudem. 😉

Po lunchu miałam jeszcze pół godziny, by odebrać Emilię ze szkoły. Czas ten spędziłam, na kolejnej rozmowie telefonicznej. 

Chwilę odetchnęłam po przyjściu ze szkoły, tak dwie godzinki, a kiedy Krzysio wrócił z pracy-szkoły-treningu dzieci ustawiły na torcie świeczki i odśpiewały mi Happy Birthday. 

Tort był jednym z prezentów od brata z żoną. Bratowa skontaktowała się z Krzyśkiem i wszystko załatwili (prawie) za moimi plecami. Po torcie jeszcze kilka telefonów, wiadomości, i mogłam udać się na zasłużony odpoczynek. 

A w sobotę wybrałam się na urodzinowy obiad do restauracji z przyjaciółkami. 

A potem jeszcze do cukierni na deser, bo tam smaczniejszy niż w chińskiej restauracji. 🎂

Tak sobie wymyśliłam, że zbiorę urodzinowe wspomnienia-zdjęcia w filmik z muzyką w wykonaniu Emilii. Melodia może niezbyt radosna, ale akurat to ma na tapecie i miała ochotę nagrać. (Zazwyczaj nie chce, żebym ją nagrywała jak gra, bo akurat wtedy się myli.) Czekałam z tym wpisem na ostatnią kartkę, której zabrało dwa miesiące, by dotrzeć z Anglii. Zdjęcia ułożyłam w kolejności chronologicznej.

Ostatnia kartka dotarła tydzień po urodzinach, ale pierwszą dostałam już miesiąc wcześniej, 8 lutego. Jako druga dotarła kartka od Splocika.

Kartka, a do kartki jeszcze prezenty (zakładka i bransoletka) — wszystko takie cudne i wykonane własnoręcznie!

I jeszcze do tego wszystkiego mój Chrześniak przysłał mi w dniu urodzin napisany przez siebie wiersz.

Poczułam się niesamowicie dopieszczona w tę pięćdziesiątkę, ale jak to ujęła bratowa „I o to właśnie chodziło!”