Zielonek

Na przełomie grudnia i stycznia nadszedł czas zielonej włóczki, która leżakowała u mnie ponad dekadę. Ponieważ w czasie owym dzieci chorowały więc siedzieliśmy w domu i sweter wydziergałam w rekordowym, jak na moje możliwości, tempie nieco ponad dwóch tygodni.

Inspiracja przyszła z internetu - zobaczyłam na jakimś zdjęciu podobny, pokombinowałam i zrobiłam. Taki zwykły, niewyszukany, do codziennego biegania do pracy, na zakupy i zajęcia popołudniowe dzieci.

Zaczynałam trzy razy ponieważ wymyśliłam sobie te rozcięcia z boku, ale nie wiedziałam do końca jak przerabiać oczka brzegowe żeby lepiej wyglądało.

Po połączeniu przedu i tyłu poleciałam na okrągło, od dołu do góry. Lewe oczko imituje szew na każdym boku. Podkroju dekoltu nie robiłam, tylko zszyłam przód i tył na ramionach.

Wzdłuż otworów na ramiona nabrałam oczka i przerabiałam ponownie na okrągło, kontynuując udawany szew w postaci lewego oczka.

Sweter z założenia miał być taki nieco za duży, i jak kiedyś schudnę to taki z pewnością będzie. Póki co rękawy są długie, więc z łatwością można w nie schować zmarznięte dłonie.

Zdjęcia zrobiła mi Emilia, jeszcze pod koniec stycznia albo na początku lutego. Sweter prałam już kilka razy, w pralce (program "pranie ręczne")  co mój Zielonek zniósł bardzo dobrze. Włóczka trochę się mechaci, ale sweter dobrze się nosi.

• włóczka: Creative Focus Superwash firmy Nashua Handknits (od kilku lat już nie produkowana) o składzie 50% wełna, 50% merino; 199 m/100 gr - zużycie 500 gr (5 motków)
• druty: 5 mm