Pokój Emilii

Emilia w końcu doczekała się własnego pokoju.

Remont odbył się na przełomie lutego i marca a wszystkie prace wykonałam sama, choć Emilia bardzo starała się też coś zrobić. Najbardziej podobało jej się malowanie. Sama wybrała kolor - ku mojemu zaskoczeniu nie różowy (którego, jak twierdzi, nie lubi) ale jasno niebieski. Asystowała mi przy malowaniu sufitu a kiedy zabrałam się za ściany, pozwoliłam jej malować pędzlem. Potem przejechałam wałkiem i wszystko się wyrównało. Trochę martwiło mnie, że wdycha opary farby, ale doszłam do wniosku, że nawet gdybym jej nie pozwoliła malować to i tak nie opędziłabym się od jej towarzystwa a tak przynajmniej było miło. Dziecko wyżyło się artystycznie a ja się nie denerwowałam niepotrzebnie.

Potem przyszła kolej na wykończenia - framugi, drzwi szafy wnękowej i w końcu wnętrze tejże szafy, czego pierwotnie nie planowałam, ale kontrast był zbyt ogromny i skończyło się na dodatkowym dniu z pędzlem w dłoni. Ale teraz jestem na prawdę zadowolona z efektu!

Ponieważ Emilia do tej pory spała ze mną i nie miała swojego łóżka, trzeba było rozejrzeć się za łóżkiem, a przy okazji i innymi brakującymi elementami wyposażenia. Padło na Ikeę, bo najbardziej odpowiada mi stylistycznie.
Mimo upływu lat nie mogę przekonać się do typowo amerykańskiego stylu a zeszłoroczna wymiana biblioteczki uświadomiła mi jak bardzo brakowało mi europejskości wnętrz.

Nowe łóżko Emilii można w każdej chwili zamienić na ogromne łoże, na którym wyśpią się dwie dorosłe osoby - do tej pory brakowało nam rezerwowego łóżka na wypadek odwiedzin gości pozostających na noc. (Na zdjęciu powyżej także nowa pościel Krzysia - starą, zdecydowanie zbyt dziecinną dla dwunastolatka, odziedziczyła Emila)

W pierwszą noc na takim właśnie rozłożonym łóżku spali oboje, Emilia i Krzyś. Potem dwie kolejne noce przespali razem na wersji jednoosobowej aż w końcu Krzyś powrócił do swojego łóżka - nomen omen także z Ikei, tylko kupionego w zeszłym roku.

Łóżko nadal testuje Kicia, która upatrzyła je sobie na najnowsze miejsce do spania.

Wiadomo, że meble z Ikei wymagają składania - bawiłam się z tym łóżkiem ok. 8 godzin, nabawiłam się pęcherzy na prawej dłoni, ale Emilia jest zachwycona i od dnia, kiedy ostatnia śrubka została przykręcona, sypia już w swoim pokoju. I sama co rano ścieli łóżko!

Doczekała się też lampki do czytania. Taką samą lampkę dostał też Krzyś.
Oboje bardzo zadowoleni.

Do kompletu zamówiłam też biały regał na zabawki. Taki sam dostał Krzyś jako wstawkę do szafy wnękowej na koszulki, swetry i inne ubrania, których nie wiesza się na wieszakach. Do regału Emilii zamówiłam wkłady z szufladami. Wymieniłam wszystkie gałki w szufladach regału oraz łóżka na takie same, z różyczkami - wybrane przez Emilię.

Pozostałe meble to zbieranina z innych pomieszczeń. Brakuje tylko jeszcze dywanu, ale mamy już upatrzony. Może w tym tygodniu dotrzemy do sklepu.

No i kołdry brak. Emilia śpi pod kocem i kapą po Babci Ani, której nigdy nie poznała. Kapa i zasłony (materiał też z Ikei...) należały do mojej mamy a przywiozłam je ze sobą z Polski - choć w takiej postaci Babcia Ania jest obecna w pokoju Emilii.