Dla domu - Projekt nr 5

Zaplanowałam sobie, że jak Emilia skończy 3 lata (w czerwcu) to zlikwiduję przewijak i przeorganizuję nieco sypialnię. Ale jak to często bywa, samo życie wymusiło zmianę moich planów.

Podczas wiosennych porządków (takich z odsuwaniem szaf, szafek, myciem ścian, okien i lamp) po odsunięciu szafki nocnej ukazał się oczętom moim taki oto widok:

Z lekka słabo mi się zrobiło.

Dość szybko ta część ścianki gipsowej została wycięta i zastąpiona nową, po czym zagipsowana.

 

I wtedy pałeczkę przejęłem ja. Stwierdziłam, że nie ma co czekać do czerwca, czas remontu sypialni nadszedł - wcześniej niż planowałam, ale co tam. 

Kupiłam farbę, pędzle, wałki i zaczekałam aż Krzyś wyjedzie na ferie wiosenne. 

A kiedy już się za  nim zamknęły drzwi, zabrałam się za robotę.

Najpierw powynosiłam z sypialni co się dało. Po wyniesieniu przewijaka, ściana wyglądała tak jak na zdjęciu poniżej. Trochę kiepsko widać, bo farba jasna, ale można zauważyć, że farba zdrapana, brudne plamy - nie dalo się tego doczyścić, a próbowałam!

Następnie poodkręcałam co trzeba było (karnisze, zaczepki do zasłon, gniazdka itp), zagipsowałam wszystkie dziury i dziurki, i zabezpieczyłam co trzeba było taśmą maskującą.

A kiedy Emilia zasnęła wieczorem, zabrałam się za malowanie.

Najpierw sufit, potem parapet i szafę wnękową.

Rano okazało się, że sufit trzeba jeszcze raz pomalować - zrobiłam to w ciągu dnia, a Emilia (o dziwo!) współpracowała, to znaczy posiedziała przed telewizorem oglądając grzecznie bajkę. Chciałam, żeby sufit wysechł do wieczora, żebym mogla przykleić taśmę maskującą, bo wiedziałam ze bez niej nie uda mi się równo zaznaczyć granicy miedzy sufitem a ściana.

Drugiego dnia, po położeniu Emilii spać, pomalowałam ściany. Przezornie kupiłam farbę w tym samym kolorze co była na ścianach. Malowanie ścian poszło mi lepiej niz sufitu - nie trzeba było niczego poprawiać, i dobrze, bo zużylam cały galon i na poprawki nawet już nic nie zostało.

A potem sypialnia się wietrzyła - my w tym czasie spałyśmy w pokoju Krzysia.

Już na spokojnie poprzykręcałam co wcześniej odkręciłam - Emilia mi dzielnie asystowała podając śrubki.

Przy okazji wymieniłam uchwyty w drzwiach do szafy - teraz pasują mi do innych detali (karnisze).

Na koniec została kwestia mebla na ubrania Emilii.

Do tej pory trzymałam je na półkach w dolnej części przewijaka, a po wyniesieniu go, tymczasowo czekały w pudłach w pokoju Krzysia.

Chciałam dokupić szafkęą taka sama jak już mam w sypialni, ale okazało się, że sklep, który sprzedawał meble tej firmy, został zamknięty, a żaden inny w okolicy nie sprzedaje mebli tej firmy (kanadyjskiej).
Kupiłam więc inną komodę, też z szufladami i dość podobną. Teraz Emilia ma swoja własną szafkę na ubranka.

Malowanie sypialni było dość sporym projektem - zwłaszcza biorąc pod uwagę, że wszystko zrobiłam sama, z małym dzieckiem w domu. Jestem bardzo dumna z siebie, że logistycznie wszystko wyszło tak, jak to sobie zaplanowałam. I bardzo, BARDZO podoba mi się moja czyściutka odnowiona sypialnia!