Piwonie (wspomnienie)

Włączyłam komputer z zamiarem zredagowania wpisu, ale zanim to zrobiłam, zabrałam się za zaległości i odpowiedziałam na komentarze. Sporo tego było, bo od jakiegoś czasu nie wyrabiam, brakuje mi czasu na wszystko, a choroba wyssała całą energię i jeszcze pogłębiła uczucie permanentnego niedoczasu. Przez miniony miesiąc byłam tak zmęczona, że nawet nie czytałam, trzymanie książki i skupienie się na treści przerosło mnie. Dobrze, że są audiobuki . . . Wydaje mi się, że energia powraca, choć na bieżąco użytkuję ją na prace ogrodowe. Dżemy z czereśni i porzeczek zrobione, czereśnie (drzewa) przycięte, pomidory podwiązane, część krzewów (owocowych i ozdobnych) przycięta, chwasty powyrywane, ale zaczynają odrastać. W ogródku jestem w miarę na bieżąco, ale ze zdjęciami nie bardzo. Dzisiaj fotograficzne wspomnienie piwonii. Uwielbiam je od zawsze i zawsze chciałam mieć w ogródku. Od kilku lat — mam, trzy kolory.

Rozrosły się przez te kilkanaście lat ogromnie i myślę, że czas przenieść część z nic na nowe stanowisko.