Wpis urodzinowy

8 marca były moje urodziny, skończyłam 42 lata. Z tej okazji dostałam od syna śliczne kwiaty (kupił je za swoje kieszonkowe!), które, mimo, że stoją w wazonie od tygodnia, nadal wyglądają świeżo ciesząc moje oczy.

Jak urodziny, to musiał być tort. W tym roku upiekłam sama, taki niewielki, ale żeby kilka świeczek się na nim zmieściło.

Dzieci odśpiewały mi zarówno Happy Birthday jak i Sto lat, kilka razy dmuchały świeczki, w końcu i ja załapałam się na tę atrakcję.

A po torcie pojechaliśmy na sesję do fotografa - to taki prezent, który od czterdziestych urodzin, robię sama sobie. Poniżej kilka zdjęć, tych, które moim zdaniem wyszły najładniej.

Emilia nabiła sobie guza kilka dni przed sesją, i została uwieczniona z siniakiem na czole. Ale za to w przecudnej sukience, którą dostała od mojej bratowej jeszcze w ubiegłym roku. Krzyś jeszcze w garniturze od pierwszej komunii, choć nogawki już się robią przykrótkie.

A pod spodem, zdjęcie, które podoba mi się najbardziej - mimo, że nie widać twarzy moich dzieci. Widać za to ich uczucia wobec mamy.

I jeszcze kilka ujęć - to pod spodem to pierwsze podczas sesji, więc jeszcze jesteśmy trochę spięci. Potem się wyluzowaliśmy, niektórzy (Emilia) aż za bardzo...

Popołudniu natomiast świętowałyśmy z koleżankami Dzień Kobiet i moje urodziny. Bez dzieci i mężów bawiłyśmy się świetnie, acz z racji pracy w poniedziałek - jedynie do 7 wieczorem.

Na tę imprezkę upiekłam drugi torcik - zdjęcie poniżej. W zasadzie to upiekłam jeden większy biszkopt i z niego zrobiłam dwa małe torciki, tak żeby jeden był do domu a drugi dla koleżanek.

Kiedy widziałam jak moje bratowa i jej mama dekorują torty (podczas wakacji w Anglii), wydawało mi się to takie proste - z taką łatwością wyczarowywały istne cuda! No i nabrałam ochoty, żeby też coś takiego zrobić od czasu do czasu. Jak widać na zdjęciach, może za kilkadziesiąt tortów dojdę do jako takiej wprawy...
Dobrze, że chociaż w smaku nie miałam im nic do zarzucenia.

Jedna z koleżanek obdarowała nas wszystkie różami - z okazji Dnia Kobiet.
I one trzymają się do dzisiaj.

Dostałam też białego storczyka - to od koleżanki, która dotarła do mnie dopiero w poniedziałek, ale za to z pysznym obiadem jako dodatkiem do prezentu - a gotuje świetnie!

Pamiętały o mnie też osoby, które mieszkają daleko, rozproszone po całym świecie. Przyszły kartki z życzeniami, przyszły życzenia pocztą elektroniczną, były rozmowy telefoniczne...

Od Splocika dostałam dwie cudowne frywolitkowe zakładki:

Bardzo trafiony prezent, bo nie dość, że lubię czytać, to jeszcze właśnie na urodziny dostałam trzy książki sześć książek:

• John i Stasi Eldredge: Urzekająca
• E.L. James: Pięćdziesiąt twarzy Greya
• E.L. James: Ciemniejsza strona Greya
• E.L. James: Nowe oblicze Greya
• Carla Montero: Szmaragdowa tablica
• Eric-Emmanuel Schmitt: Papugi z placu d'Arezzo

Osoby, które mnie obdarowały, znają mnie dość dobrze - dostałam także wonności do relaksujących kąpieli, kilka moteczków oraz akcesoria do robienia kartek.

A kiedy zabierałam się za edycję tego wpisu, przyszły jeszcze życzenia od jeszcze jednej koleżanki i od mojego chrześniaka.

A w kopercie - kolejny prezent, cudne zdjęcie motyla, wykonane właśnie przez koleżankę. Niestety nie udało mi się zrobić dobrego zdjęcia i to poniżej nie oddaje piękna ani odrobinkę.

No i jak tu nie cieszyć się z urodzin? Nawet w pracy o mnie pamiętali - dostałam kartkę podpisaną przez wszystkich współpracowników, a kilkoro z nich zadało sobie trud sprawdzenia jak Happy Birthday jest po polsku - i takie życzenia mi wypisali.

Wszystkim, którzy o mnie pamiętali, i dali temu wyraz w taki wzruszający sposób, bardzo dziękuję - jesteście kochani!