Amatorzy śliwek

Przez całe lato odwiedzały mój ogródek szopy pracze - matka z czworgiem potomstwa. W dość regularnych, dwutygodniowych odstępach, sprytne te zwierzątka, hałasując pod oknem mojej sypialni, wciągały mnie z łóżka w okolicach północy. Podczas ich ostatniej wizyty (w okresie najsłodzych węgierek), zrobiłam najodważniejszemu z nich kilka zdjęć.
 

Najwyraźniej smakosz śliwek nie bał się ani naszej Kici (ona jego też się nie bała) ani mnie - podeszłam do niego z aparatem na odległość mniejszą niż pół metra, a zwierzak nie przejawiał innych emocji poza zainteresowaniem!
Reszta rodzinki umknęła pod taras bądź za krzak porzeczki, a ten jeszcze zbliżył się do Kici tak na 30 cm i ją obwąchał.

Taka bliskość już nie odpowiadała naszej kotce, która fuknęła na szopa, bez zbytniej agresji, jednie ostrzegawczo.

Szopowi to wystarczyło, zatrzymał się, poprzyglądał kotu, i mnie, i jeszcze Krzysiowi, a potem, bez zbytniego pośpiechu, i zdecydowanie bez odrobiny strachu, dołączył do reszty szopiej rodzinki czekającej poza kręgiem światła.

Ciekawa jestem, czy jak skończą się śliwki i winogrona, nadal będą nas odwiedzać.