Przerwa w dostawie prądu

W sobotę przed południem przetoczyła się nad naszą okolicą burza.
Wprawdzie wcale aż bardzo tak nie błyskało i nie grzmiało, ale za to lało jak z cebra i wiało okrutnie. Właśnie ten wiatr spowodował zerwanie linii zasilającej naszą dzielnicę w energię elektryczną - stało się to raptem o kilka domów od nas.

Zanim naprawili, przez sześć godzin nie mieliśmy prądu.
(Tego typu awaria, a co za tym idzie przerwa w dostawie prądu, miała u nas miejsce drugi raz w ciągu dziesięciu lat jak mieszkamy pod tym adresem. Pierwszy raz, kiedy Krzyś był w podobnym wieku co Emilia teraz.)

Brak prądu okazał się nowym, i jakże ciekawym doświadczeniem dla Emilii, która jeszcze czegoś podobnego nie przeżyła w swoim krótkim, 3.5-rocznym życiu.

Bajek nie można oglądać - ani w telewizji, ani na DVD, ani na tablecie bo nie ma prądu. Nie można zagrzać mleka ani w mikrofalówce ani na kuchence bo nie ma prądu. Nie działają lampy ani bieżnia, w lodówce ciemno, mama nie może nastawić prania ani poodkurzać, drzwi garażowych nie można otworzyć pilotem bo nie ma prądu. Woda ciepła jeszcze była bo zanim ostygnie w bojlerze, to jednak trochę to trwa.

Najpierw dziecko było przekonane, że to mama, z jakiegoś powodu, zabrania oglądania bajek, i zastosowało stałą, skuteczną w przypadku jednego z rodziców oraz brata, broń - wrzask. Okazało się jednak, że prąd jest odporny na decybele i nie zechciał się pojawić ani w naszym, ani w sąsiednich domach.

Kiedy już do Emilii dotarło, że to siła wyższa i na nic nie zdadzą się płacze, prośby, jęki czy zapewnienia o miłości, pojawiło się zaciekawienie. Własnoręcznie sprawdziła każdy pstryczek w całym domu bo mogłoby się przecież zdarzyć, że któraś lampa zadziała i zaświeci. (Zapewne nie tylko moje dzieci żyją w przekonaniu, że mama nic nie wie i z pewnością nie chodziła do szkoły i nie miała okazji się dowiedzieć, więc nie można jej tak po prostu uwierzyć na słowo.) Potem, co chwila biegała do lodówki, żeby sprawdzić czy może już się w środku świeci. Jakby nie wystarczyło rzucić okiem na modem, który zazwyczaj przyciąga uwagę kolorowymi diodami, a który, pozbawiony dopływu energii elektrycznej, nie mrugał zalotnie do domowników.

A potem padło pytanie - to co my mamy teraz robić?

Jak to co - bawić się! Zabawkami!

Och to tabletowe pokolenie...

No i bawili się, oboje...

A potem zaczęło szarzeć na zewnątrz i zaczęliśmy przygotowywać oświetlenie na wieczór - latarki, świeczki, kempingowa lampa na gaz. A kiedy już Emilia wybawiła się świeczkami, pojawił się prąd, rozświetlając zapadające ciemności.