Math & Literacy Night

Wczoraj wieczorem wróciliśmy z mini wakacji — krótkich, czterodniowych, bardzo intensywnych, wspaniałych. 

W poniedziałek było święto (Memorial Day), ale dzieci nie miały lekcji już w piątek, więc i ja wzięłam dzień wolny i pojechaliśmy. 

Planowanie wycieczki rozpoczęłam dawno, jeszcze w lutym, kiedy zauważyłam, na szkolnej rozpisce, że ten weekend będzie czterodniowy. Już wtedy zarezerwowałam hotel — ostatni w okolicy z basenem, w którym jeszcze były dostępne pokoje. 

W piątek, w drodze do hotelu zatrzymaliśmy się, by zdobyć pewien niezbyt wysoki szczyt. W sobotę i niedzielę wędrowaliśmy, podziwiając widoki i piękno odwiedzanych miejsc. W poniedziałek, w drodze powrotnej, zatrzymaliśmy się jeszcze w kilku miejscach i jeszcze wykrzesaliśmy z siebie resztki sił na dłuższy spacer. Wieczorami dzieci szalały w basenie, a ja czytałam książkę. Wróciliśmy fizycznie wykończeni, z zakwasami, ale pełni wrażeń i z naładowanymi akumulatorami.

W przeddzień wyjazdu wybrałam się jeszcze z Emilią do szkoły na Math and Literacy Night, imprezę kiedyś doroczną, a zawieszoną na czas pandemii. 

Przy wejściu każde dziecko dostawało paszport z listą zadań do wykonania. 

Jeśli udało się je wszystkie zaliczyć w ciągu godziny, przy wyjściu dziecko mogło sobie wybrać książkę oraz dwa drobiazgi — Emilia wybrała sobie dwie mini deskorolki (takie malutkie, mieszczące się w dłoni) oraz książkę, którą pamiętam z jednego z turniejów OBOP (Oregon Battle of the Books), w którym uczestniczył swego czasu Krzysio.

Na początek, na rozkręcenie — rymowanki - dzieci miały połączyć w pary obrazki. 

Potem zaszyfrowany tekst. 

Kolejne stacje miały zadania o różnym stopniu trudności, inne dla najmłodszych dzieci, trudniejsze dla średniaków, najtrudniejsze dla czwarto i piątoklasistów. Między innymi należało zbudować z dostępnych na stoliku materiałów łódkę — taką, by nie zatonęła podczas sztormu w misce wywołanego suszarką.

Należało także wyciąć z kolorowego papieru rybę, o wielkości pomiędzy 40 a 150 cm kwadratowych. 

A na koniec były zabawy słowami, kilka różnych, między innymi trzeba było utworzyć jak najwięcej wyrazów z podanych liter.

Impreza okazała się wspaniałą okazją do spotkania z innymi uczniami i nauczycielami. Zrobiłam Emilii kilka zdjęć z najlepszymi szkolnymi koleżankami i aktualną panią wychowawczynią oraz z sekretarką, którą znam od jedenastu lat — od czasu kiedy Krzysio zaczął zerówkę. Znam również większość pozostałych nauczycieli, dyrektorkę, oraz sporo personelu pomocniczego i z każdą z tych osób miałam okazję zamienić kilka słów. A także z tymi pracownikami szkoły, których do tej pory osobiście jeszcze nie znałam, a którzy prowadzą zajęcia z Emilią — np. z panem od WF. 

Emilia rozwiązywała kolejne zadania, ja udzielałam się towarzysko. 

Czas minął nam szybciutko i przemiło.