Wrotki ( a w zasadzie, rolki)

Mgliste przedpołudnie nie zatrzymało dzisiaj dzieci w domu. Wymyśliły, że trzeba sprawdzić, czy rolki, które kilka tygodni temu dostała Emilia, są już na nią dobre. Rolki podarowała Emilii osoba, którą znamy z kościoła, wcześniej należały do jej córki, która już z nich wyrosła. Są to takie same rolki, jakie ma Krzyś tylko w mniejszym rozmiarze.

Okazało się, że rolki są nieco za duże, ale właściwie założone, trzymają się mocno na nogach.

Gorzej z utrzymaniem równowagi przez Emilię - oj daleka przed nią droga do opanowania sztuki jazdy na rolkach!

W  pionie utrzymywał ją brat.

Bez braterskiego wsparcia, kończyło się w poziomie. Każdy upadek był amortyzowany przez Krzysia i dzięki temu uśmiech, nawet na chwilę, nie znikał z buzi Emilii. Oboje mieli niezłą zabawę a ich radosne śmiechy wypełniły całą ulicę.

Kiedy Emilia miała już dość, swoje rolki założy Krzyś.

   

I tak, na rolkowych kółkach, wjechał na blog tysięczny wpis. Bez fanfar, bez konkursów, ale chyba wart odnotowania.