Kiedy przekwitł, postąpiłam według zaleceń, latem wystawiając go na działanie promieni słonecznych, potem zasuszyłam, aż wreszcie po święcie dziękczynienia zaczęłam podlewać. Odrodził się silniejszy, wypuścił dłuższe liście, aż w końcu, w połowie stycznia zakwitł.
Najpierw byłam nieco rozczarowana, ponieważ myślałam że zakwitnie na święta, ale kiedy z domu zniknęły choinka i inne świąteczne ozdoby, amarylis wypełnił pustkę po nich i stał się główną ozdobą. Już wiem, że nie będę wprowadzać zmian w terminach zasuszania i ponownego podlewania.
Z innej beczki - w poniedziałek nawiedziła nas typowa tutejsza zima: odrobinkę poprószyło, ale że było ciepło, jedynie na trawie, dachach i samochodach śnieg ten utrzymał się na kilka chwil. Ot na tyle, żeby się zabawić przed szkołą.
Do południa po śniegu nie zostały nawet mokre plamy, a odbierając Emilię po południu ze szkoły wypatrzyłam kępę kwitnących stokrotek.
2 komentarze:
Motylku i u nas tak jest.Chwile jest troche śniegu a potem woda. Wnuk był tydzień w Poroninie kolo Zakopanego i był oczarowany tylko śniegiem, kuligiem ,góry go nie interesowaly .
Piękny kwiat, odwdzięczył się za dobre traktowanie. :)
U mnie nadal śniegu nie widać i chyba tak zostanie.
Samochód otworzył oczy, ale zerka w różne strony... :)))
Pozdrawiam ciepło.
Prześlij komentarz