Drzemka z kotem

Emilia, mimo, że niezły z niej uparciuszek, wyrasta na dość samodzielną osóbkę. Cieszy mnie ta jej samodzielność, bo która mama nie przyjmie z ulgą chwili wytchnienia wieczorem, kiedy wystarczy dziecku nalać wody do wanny, a dziecko samo się wymyje (porządnie, z namydlaniem i szorowaniem - nie mam na myśli jedynie moczenia się w wannie napełnionej gorącą wodą), powyciera, włoży piżamkę, uczesze się i umyje zęby. (A jej 11-letni brat, jak mu się przynajmniej 5 razy nie przypomni, to zębów nie umyje.) Emilia często też sama zarządza, że już chce się iść myć - zazwyczaj, kiedy jest już zmęczona wieczorem. W ciągu dnia, kiedy jest śpiąca, idzie do sypialni, wsuwa się pod kołdrę i ucina sobie drzemkę. Czasem zmienia miejsce odpoczynku. Ostatnio umościła sobie legowisko przed kominkiem. Dzień był akurat z tych ponurych z ciężkimi ołowianymi chmurami i deszczem a przy kominku  leżało się milutko.

Kilka minut ciszy i dziecko zasnęło. Kicia natychmiast ulokowała się w pobliżu, bo przecież działo się coś nietypowego. Znużona oczekiwaniem na rozwój akcji, też się zdrzemnęła.

Pisałam już jakiś czas temu, że moja córeczka uczy się czytać. Mamy za sobą 96 lekcji, i Emilia zrobiła już spore postępy. Do samodzielnego czytania jeszcze długa droga, ale jej osiągnięcia na tym poziomie cieszą niezmiernie. Jeśli ktoś ma ochotę, to poniżej może obejrzeć i posłuchać jak Emilia radzi sobie z czytanką podczas lekcji Nr 93.

Tekstu tego wcześniej nie widziała i czyta go po raz pierwszy. To ważne, bo nie popełniła ani jednego błędu za pierwszym podejściem. Nie zawsze jest aż tak wspaniale, ale przecież na tym polega nauka, że w miarę upływu czasu i ćwiczeń coś wychodzi nam lepiej i lepiej.