Teściowa

Kiedy coś wydaje się zbyt piękne, by mogło być możliwe, zazwyczaj JEST zbyt piękne...
Niedawno przyszło mi się o tym boleśnie przekonać.

Od czasu przylotu teściowej, nigdy, ani słowem, nie dała mi znać, że coś jest nie tak, że coś jej nie odpowiada czy nie pasuje. Nawet w tak mało istotnej kwestii jak lody, które wszyscy lubimy, więc często podaję deser - lody z owocami i bitą śmietaną. I mimo, że lodów teściowa nie znosi, pary z gęby nie puściła i jadła, aż przez przypadek dowiedziałam się, że lodów nie lubi i przestałam ją "katować." A nie można było po prostu powiedzieć mi o tym? A piszę o tym bo to mało istotny przykład tego jak do życia podchodzi teściowa a efekty są opłakane.

Ale po kolei.

Dokładnie 4 lipca (pamiętam, bo wszak to tutejsze święto) mąż oświadczył mi, że mama powiedziała mu, że ja tak świetnie sobie ze wszystkim radzę, że już nie potrzebna mi żadna pomoc i ona chciałaby wrócić do domu wcześniej. Ze mną nie raczyła porozmawiać na ten temat, nawet nie zapytała jak się czuję i czy dam sobie radę sama. Nadal byłam mocno obolała po cesarce i na tabletkach przeciwbólowych, a dodatkowo dostałam strasznego odwapnienia organizmu, że palcami u rąk nie mogłam ruszać i miałam problem utrzymać Kruszynkę w rękach. Ale, jak to teściowa stwierdziła do męża, do sklepu na zakupy sama jeżdżę, do parku z dziećmi też, to świetnie sobie radzę! Zauważcie, że teściowa ani nie jeździ samochodem, a w pobliżu sklepu, do którego można by pójść na nogach nie ma, ani nie mówi po angielsku, więc w obu przytoczonych przez nią przykładach mojego radzenia sobie zdana jestem wyłącznie na siebie podczas wyjazdu męża na delegację.

Mąż grzecznie przebukował bilet co kosztowało 380 dolarów, co teściowej nie wzruszyło i nie ma żadnych wyrzutów sumienia, że naraziła nas na dość spore koszty.

Prawdziwa bomba wybuchła trzy dni później, kiedy to kolejny raz za moimi plecami, obsmarowała mnie przed mężem, naopowiadała mu stek bzdur i kłamstw, a to co miało jakikolwiek związek z prawdą, tak poprzekręcała i poodwracała kota ogonem, że rzeczywistość wypaczyła doszczętnie. Kiedy mąż powtórzył mi te jej rewelacje, jakby mnie ktoś zdzielił po głowie. Dostałam szoku i wpadłam w lekką histerię. Potem się nieco uspokoiłam i na spokojnie porozmawiałam z mężem, który na szczęście zna mnie na tyle dobrze, że uwierzył mi a nie swojej mamie. Trochę mi go żal, bo to nie może być miłe kiedy dociera do ciebie, że twoja matka albo jest psychicznie chora, albo do gruntu złą, wredną, złośliwą jędzą.
Zaraz po tym jak usiłowała napuścić na mnie męża (ciekawe co chciała tym osiągnąć) teściowa obraziła się na mnie, zamknęła w swoim pokoju i nie wychodzi z niego, chyba że jak mnie nie ma w domu. Nie odzywa się do mnie wogóle, nawet nie powie "Dzień dobry" rano, palcem nie kiwnie i tylko pije kawę, pali i rozwiązuje krzyżówki. Ponieważ mąż znowu pojechał na delegację (na dwa tygodnie), więc zostałam z dwójką dzieci, w tym z trzy tygodniowym maleństwem sama, nadal obolała po cesarce.
Komentarz chyba zbędny - swoim zachowaniem, bardziej pasującym do trzynastoletniej smarkuli niż do 65-letniej kobiety, wystawiła laurkę sama sobie. Ja jakoś sobie poradziłam, choć pierwszy tydzień był bardzo ciężki - Emilka ciągle jeszcze szalała nocami i jakoś musiałam funkcjonować o czterech godzinach snu. Teraz Mała sypia nieco lepiej - udaje mi się przespać 5-6 godzin w nocy. Ponieważ teściowa wypięła się na mnie, o drzemce w ciągu dnia mogę co najwyżej tylko pomarzyć.

Na początku byłam straszliwie rozżalona, teraz już mi nieco przeszło, a została tylko złość. I nadal nie mogę zrozumieć jak można zachować się tak wrednie. I jeszcze na koniec opiszę wam jedną z wielu sytuacji, które mają ostatnio u nas miejsce, kiedy to nóż mi się w kieszeni otwiera.

Teściowa wyszła do ogródka na papierosa, ja w tym czasie usiłuję podlewać pomidory - na jednej ręce Emilka, w drugiej ręce wąż ogrodowy. Emilka wypręża się i wije, coś jej się nie podoba, ja gimnastykuję się, usiłując nie upuścić dziecka i jakoś podlać te pomidory. Teściowa przygląda nam się przez chwilę, przechodzi obok bez słowa, wchodzi do domu, zamyka się w swoim pokoju.

W końcu zrozumiałam zasadność złośliwości kawałów o teściowej...