Halloween odfajkowane

Ostatni dzień października to Halloween. Bardzo nie lubię tego "święta”, ale okazuje się, że w tej kwestii jestem osamotniona – wszyscy wokół mnie zdają się uwielbiać ten dzień a w zasadzie wieczór. Choć “świętowanie” zaczyna się na długo przed zapadnięciem zmroku. U mnie w pracy szefostwo wymyśliło imprezę integracyjną pod hasłem “potluck”, czyli każdy przynosi coś, choć akurat u nas było z zaznaczeniem, żeby to nie było nic słodkiego, bo słodycze zapewnia pracodawca. Wymyśliłam pajączki z krakersów, paluszków, i masełka fistaszkowego. W pracy powiedziałam, że nałapałam pająków w piwnicy (mieszkam w domu niepodpiwniczonym).

Inni okazali się jeszcze bardziej kreatywni, wycinając chleb, szynkę, i ser foremkami w kształcie dyni, ale mi najbardziej spodobały się mini dynie z mandarynek i selera. Oto stół z potrawami (nie obyło się bez pizzy, ale ta stała osobno):

Kostiumy nie były wymagane a jedynie zalecane. Szefostwo wykpiło się uszami myszki Miki z Disneylandu, kilka osób się przebrało, reszta nie. 

Ja mam od lat dyżurny kostium, choć spódnica nie załapała się na zdjęcie – jest to ta sama, którą uszyłam i ozdobiłam kilka lat temu (KLIK). Noszona przez kilka godzin w roku posłuży mi jeszcze przez wiele lat. Na szczęście cały czas się jeszcze w niej mieszczę.

Emilia w tym roku dostała nowy kostium przez szczęśliwy zbieg okoliczności. Hitem u nas były w tym roku kostiumy nadmuchiwane minidmuchawami na baterie umieszczonymi w wewnętrznych kieszeniach kostiumu. Jak hit to i cena wygórowana. Emilia strasznie chciała taki kostium dinozaura, bo jej koleżanka taki miała, ale ja nie kwapiłam się wydawać 40 dolarów. Ale na tydzień przed Halloween przy okazji innych zakupów w internecie natknęłam się na okazyjny kostium jednorożca za 18 dolarów. Emilii się spodobał, a że cena była do zaakceptowania, kupiłam.

A potem okazało się, że ten tańszy jednorożec i tak wszystkim bardziej się podobał niż te droższe dinozaury, pewnie dlatego, że jasny kolor bardziej rzucał się w oczy po ciemku i łatwiej było go dostrzec.

Kiedy zrobiło się ciemno, wyruszyliśmy w obchód po okolicy, Emila, jej koleżanka z młodszym bratem i ich mama. Po mniej więcej 25 minutach brat się zmęczył, więc na "polu bitwy" zostałam sama z dwiema dziesięciolatkami, które zarzekały się, że będą chodzić po wszystkich okolicznych ulicach, ale na szczęście po godzinie jednej zachciało się pić, a druga musiała skorzystać z toalety i tym samym szwendanie się po ciemku w ulewnym deszczu się zakończyło. Uff! Lało i było zimno, czyli tradycyjnie. Nie zmarzłam, bo naubierałam się jakbym miała biegun zdobywać.

Krzysio nie bardzo wiedział jak podejść do Halloween w tym roku. Górę brały to sentymenty, to "dorosłe" spojrzenie nastolatka. W końcu postanowił pójść do pracy po szkole na kilka godzin z opcją na świętowanie po pracy w tradycyjnej formie, ale skończyło się na tym, że całą paczką oglądali u jednego z kolegów w domu film, wcinając łakocie uzbierane wcześniej przez jedną z koleżanek.
W domu czekały na niego łakocie, które Emilia dostała u mnie w pracy oraz pizza i warzywa zabrane przeze mnie "na wynos".

We wtorek wszystkie straszne dekoracje zostały schowane do pudła, gdzie poleżą do następnego roku.

Uff, tegoroczne Halloween odfajkowane.