Ostatniego dnia, w piątek, w przedszkolu było dość łzawo. Dorośli unikali kontaktu wzrokowego, który uruchamiał potoki łez, dzieci wyczuły momentalnie atmosferę i też miały nosy spuszczone na kwintę.
Zgodnie z tutejszym zwaczajem, wypisałam karteczki z podziękowaniem, a ulubiona pani Smyka, Connie, dostała taką oto, wykonaną przeze mnie własnoręcznie:
Słowa "Thank You" Smyk napisał sam.
Przy okazji wysłuchałam peanów na cześć mojego dziecka, jaki on grzeczny i usłuchany - oczy otwierałam ze zdumienia, bo w domu aż taki idealny nie bywa...
Żeby zakończyć temat przedszkola, ostatnia porcja wspomnień w postaci filmiku.
A dzisiaj rano zawiozłam Hultajstwo do Connie. Na zdjęciu poniżej Connie ze Smykiem podczas czerwcowego karnawału:
O ile jeszcze w sobotę Smyk nie nie mógł się doczekać kiedy pojedzie do Connie, dzisiaj rano, tak na 10 minut przed wyjściem z domu, zaczął płakać, a na miejscu odstawił rozdzierającą sercę scenę z fontannami łez i kurczowym trzymaniem się mojej nogi. Już się boję co to będzie pierwszego dnia szkoły...
dobrze będzie! Nie martw się na zapas!
OdpowiedzUsuńDacie rade ;D
OdpowiedzUsuńJak to powiedział mi kiedyś mój ukochany Jaromir Nohavica - coś się musi skończyć, żeby coś się mogło zacząć. Chociaż tęsknota na początku będzie doskwierać.
OdpowiedzUsuńUlcia - i jest dobrze!
OdpowiedzUsuńAsia - dajemy!
Aneladgam - To prawda, tak to bywa. Takie życie...
Motylek
Ze szkoly bedzie mu bardzo trudno wracac do domu bo znajdzie wielu nowych kolegow z ktorymi nie bedzie mogl sie rozstac. Nowe przedmioty do nauki i oczywiscie nowe dziewczyny absorbujace przystojnych kawalerow bezustannie:))))))
OdpowiedzUsuńAtaner - Zapewne tak będzie. Mama opowiadała mi, że jej droga ze szkoły do domu (3 przecznice) trwała zazwyczaj 4 godziny, bo co która koleżanka wchodziła do bramy kamienicy, to cała reszta musiała przystanąć i jeszcze na koniec chwilę pogadać. Zobaczymy niebawem co ma SMyk po babci w genach...
OdpowiedzUsuńMotylek